Begin februari zat ik in de trein terug van een kijkje achter de schermen in de Eerste kamer. Waar ik helemaal blij mee was. Hoe gaaf om daar foto’s te mogen maken. Dankzij een foto collega van de fotoschool kregen we deze geweldige kans. Tijdens deze reis belde Ineke mij op. Ze wil graag een cadeaubon aanschaffen ter gelegenheid van mijn ouders hun 40e trouwdag. Wat ik altijd meteen doe tijdens zo’n gesprek is doorvragen naar de wensen die men heeft. Ik vroeg ook of ze meteen een mailtje wilde sturen. Dan heb ik wat gegevens en kan ik de cadeaubon personaliseren. Enkele dagen later werd de bon opgehaald. We hebben toen meteen een datum ingepland. En in het gesprek was al naar voren gekomen dat de bossen in de omgeving van Rijen de omkadering zouden zijn van de familiereportage. Helaas kwam er vrij kort daarna een kink in de kabel in verband met het Corona virus. In goed overleg hebben we besloten het uit te stellen tot een veiliger moment. In de tussentijd heb ik regelmatig contact gehad met Ineke. Of ze toch nog op kleine schaal een beetje een feest hadden kunnen houden? Het is immers een grote mijlpaal; 40 jaar lief en leed.
Half september, terwijl de hei nog net de laatste dagen in bloei stond hebben we alsnog de shoot kunnen doen. Daags ervoor ben ik rondom Rijen de verschillende plaatsen waar heide groeit alvast gaan bekijken. Ik doe dit altijd. Even kijken of er geen rare dingen zijn. Waar staat om de tijd van de reportage de zon? De heide begon zijn kleur al te verliezen, dus we waren net op tijd.
Opa en Oma hadden inmiddels hun cadeaubon natuurlijk al gehad en waren helemaal opgetogen. Het was de eerste keer dat ze met heel het gezin op de foto zouden gaan. Tevens wist ik al dat we een klein fotomodel erbij zouden hebben. Dus voor de kleine meid had ik speciaal een giraf lens buddy meegenomen. Dat is een ronde knuffel die je om je lens heen kunt doen zodat de aller kleinsten zich daar op kunnen focussen. Al gauw werd duidelijk dat ze even moest wennen aan een vreemde dame met een fotocamera voor haar neus. We besloten om daarom eerst de volwassenen te fotograferen, zodat ze er even aan kon wennen. De lens buddy bleek al snel een gouden greep. Opa kon hem laten vliegen en onze kleine dame lag helemaal in een deuk. Heerlijk.
Op de heide hebben we op verschillende plaatsen foto’s genomen om zo een diversiteit aan beelden te krijgen. Alle combinaties, de twee zussen, alle dames, alle heren en de gezinnen los kwamen aan bod. Het was een heerlijke dag en we konden mooi de zonnestralen van de late middagzon meepakken. Het is telkens weer een cadeautje om te zien hoe een gezin gewend raakt aan het poseren en de camera. Ik laat ze dan ook altijd lekker hun gang gaan en pas me aan aan de flow van het moment. Tijdens de poses geef ik ze natuurlijk wel concrete aanwijzingen.
Inmiddels was de allerkleinste ook los gekomen en het samen springen en verstoppertje spelen met opa en oma was toch wel een moment om mooie plaatjes te schieten. Het plezier spatte ervan af. Wat een spontaan effect heeft op de rest van het gezin. Plezier met een grote P. Na ruim 1,5 uur rest mij altijd nog de vraag; hebben jullie zelf nog ideeën. We zijn er nu toch….als men dan met een gek of out of the box idee komt…I love it. Hierna gaan we ieders onze weg. Ik verzeker mijn klanten ervan dat ik direct bij thuis komst de foto’s dubbel opsla. Dan kan daar in ieder geval niks meer mee gebeuren. Daarna volgt het selecteren en de bewerking van de foto’s. Een soms tijdrovende maar dankbare klus.
Toen ik de dag erna op de heide kwam bleek hoeveel geluk we hadden. Van het roze was niet veel meer te zien. En als je dan het volgende als recensie leest; weet je dat het allemaal geslaagd is: “Op een van de laatste mooie zomerdagen op de hei met de hele familie op de foto. Patricia had een goede afleidingstrategie voor de het kleinste familielid van 2 jaar. Iedereen vond het gezellig en met het resultaat zijn we dik tevreden.
